پرچم ایران(شهید حاج قاسم سلیمانی)

پرچم ایران(شهید حاج قاسم سلیمانی)

زندگی، پرچمِ سه رنگِ توست
سبز و سُرخ و سپید و رنگِ خدا
دست اِبلیسیان بُریده از آن
چونکه الله دارد و شهدا
سبز یعنی، شکُفتنِ ایمان
وسطِ دشتِ مین و دستِ جُدا
سبز یعنی، که سبز خواهد شد
لاله های وطن، به دستِ خدا
سبز یعنی، سرِ سلیمانی
سبز شد، در میانه ی میدان
سُرخ یعنی، شُعاعِ خونی که
لاله روئیده در میانه ی آن
نُقطه ی اوجِ پرچمِ ایران
پوشِشِ قُلّه ی دماوند است
رنگِ روی سپیدِ رزمنده
آن دَمی که میانِ اَروَند است
روسپیدیِ قاسمِ فاتح
وقتی از جَنگِ سرد برگشته
در دفاعِ مُقَدّس و حذف

داعِشِ سرنگون و سرگَشته
سُرخ یعنی سرِ شهیدی که
تیر و تَرکِش به خون کشید آن را
زیرِ رَگبار و بُمب و خمپاره
کَرد تقدیمِ پرچَمَش جان را
رنگِ خون، رنگِ صُلح و آزادی
رنگِ سبزی که رنگِ آبادیست
از تو آباد شد وطن بی شک
سبزیِ تو نِمادِ آزادیست
کشورِ عشق و جنگ و آزادی
کشورم ای بهانه ی قاسم
نقطه ی عطفِ رنگ های توست
رفتنِ فاتحانه ی قاسم
کاش میشد به خاکِ کِرمانَت
بوسه زد، روی مَقبَر قاسِم
من به قربانِ قَد و بالایش
سر فدای تن و سرِ قاسم
شعرِ من در تو شکل می گیرَد
وطنم سرزمینِ اجدادم
نسلِ من از تبارِ سِیّدعلی
در رَهِ توست، بُغض و فریادم

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه

برچسب‌ها: حاج قاسم سلیمانی, شعر برای دهه فجر, ۲۲ بهمن, شعر در موردایران

ام ابیها و ام الائمه(حضرت فاطمه زهرا)

 

ام الائمه(حضرت فاطمه)

ای سَرورِ زنانِ دو عالم، دلاورم
ای سایه بر تمامِ جهان چتر، مادرم
منّت نهید و یک شبِ ابری از این شبان
رنجه قدم کنید، به چشمانِ باورم
با کوله بار درد به سویِ تو آمدم
ای تو نیازِ من، تو نیازِ مکرّرم
اُمّ الائمه ای تُویِ منصوره در بهشت
ای همدمِ علی، زنِ والای حیدرم
من عهد بسته ام که نَهَم سر به کویتان
این شهرِ هفتم است، بگو شهرِ آخرم
مهرِ شما همیشه چراغِ دلِ من است
آیا که در پناهِ شما روزِ محشرم؟
آه ای الهه ی غزلِ بارور شده
آه ای تو بذرِ عشق، شکوفای لاجَرَم
آزاده بَرده ام، که دلم بُرده یادتان
گفتید: بَنده باش، که من بَنده پَرورَم
دیدارِ رویتان،که میسّر نمی شود
من در کمالِ حُزن در آغوشِ بسترم
قبرِ بقیع، توی خیالاتِ خیسِ من
مثل جزیره ای ست، که در آن شناورم
در خواب دیده ام،که زنی ضَجّه می زند
ای وای مادرم، تو ببین نعشِ یاورم!
هی ضَجّه می زند... : که منم، زینبِ حسین
ای وای مادرم، چه شد آخر برادرم؟
دستِ ابوتُراب پُر از تُربتِ حسین
من خاک می کُنم به سَرَم، خاک بر سَرَم
زهرای نور و روشنیِ کائناتی ام
راضیه می شوی به منی،که مقدّرم
من آن گدا، گدای همیشه نیازمند
با یک نگاه می کنی آخر به من کَرَم؟
امّ العلوم، مادرِ فهم و شعور و درک
من را ببخش، بانوی محجوب و محترم
از هرچه آینه است، شکستم، فراری ام
منفورم از نگاهِ حریصِ برابرم
من را بِشوی، مریمِ کُبری سپید کن
گندیده جوهره ام، گِلِ مطبوعِ جوهرم
بانوی آب ها، به تَغَسُّل نشسته ام
غصب است آبِ مهریه تان روی پیکرم؟
"الله اکبر" از کَرَم و فَضل و بخششت
"حمدِ" خدا و زنده به تسبیحِ دیگرم
"سبحانیِ" خدا که تو را آفرید و بس
پایان گرفت شعر و سه تسبیحِ آخرم

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب معراج خون

 

 

یا حضرت فاطمه زهرا

اُمّ اَبیها

"ام ابیها"

 

اُمّ اَبیها، روشنی، نورِ دلِ بابا

ای میوه ی باغ و چراغِ منزلِ بابا

ای دست گیر و دست یاب آلِ پیغمبر

ای ارزش و قصد و نیازِ محفلِ بابا

بابا اگر زخمی، اگر خونین، اگر غمگین

مَرهم تو بودی، ای شفای عاجلِ بابا

چون مادری مُشفِق، تو هم پای پدر بودی

ای بهره ی ایمان و عُمر و حاصلِ بابا

ای حوریه، ای انسیه، ای بهترین انسان

ای افتخار، ای عاقله، ای فاضلِ بابا

خِیرِکثیرِ آل پیغمبر، زنِ حیدر

مجموعِ حُسن و خوبی و عِطر و هِلِ بابا

ای پاره ی تن، نورِ چشم و روحِ پیغمبر

ای جانشین و همنشینِ قابلِ بابا

ای فخر و سالارِ دو عالم بهترین انسان

بخشنده ی رختِ عروسی، باذلِ بابا

ای پروریده مکتبِ پُر فیضِ پیغمبر

آرامشِ روح و روانِ کاملِ بابا

 

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب معراج خون

 

برچسب‌ها: آمنه نقدی پور , ولادت حضرت زهرا , ام الائمه کیست , حضرت فاطمه

 

مرد عاشورایی (شعر و عکس امام حسین علیه السلام)

سیصد زخم(امام حسین)

صدای شیهه ی اسبان، شنیده می شود و
جهان به خونِ شهیدان کشیده می شود و
کَمَر شکست، جهان زیرِ این بلای بزرگ
تمامِ عرش و مَلَک، قد خمیده می شود و
ببین که کوفه شده قتلگاهِ پیر و جوان
صدای کودکِ زخمی شنیده می شود و
سکینه صِیحه کشان می دَوَد در آن میدان
عزای کودکِ عطشان پدیده می شود و
ببین که معرکه برپاست، چون علی اکبر
به تیغِ فتنه ی دشمن کشیده می شود و
و عمّه ضَجّه کُنان، خاک می کُنَد بر سر
گُلِ عزیزِ حسین است، چیده می شود و
حسین، بی سر و مجروح و ردّ ِ سیصد زخم
به روی پیکرِ زخمیش دیده می شود و
حجاز و شام دل آزرده، کربلا غمگین
و رنگِ عَرش و مَلَک هم، پریده می شود و
نشسته کشورِ لاهوت، در سیاهیِ محض
به زیرِ غم، تنِ دنیا خمیده می شود و
فدای زجرِ حسین و فدای صبرِ حسین
خمیده کُلّ جهان در کنار قبرِ حسین

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب معراج خون

 

"مرد عاشورایی"

می تکانم بغض، بر ویرانه هایش اشک می بارَد

چشم هایم با خیالِ شانه هایش اشک می بارَد
دست هایم قَدّ ِحتّی شانه هایش نیست، می دانم!
مَرهَمِ هر درد، از بُغضِ صدایش اشک می بارَد
خنجرش مثلِ مُسَلسَل های زَرّین می دَرَد شب را
مردِ عاشورایی ام، از آیه هایش اشک می بارَد
چون کبوتر با دو بالِ زخم خورده راز می گوید
بس که او می گِریَد از شال و ردایش اشک می بارَد
در کنارِ غربتِ سجّاده پیدا می شود گاهی
بینِ قرآن خواندنم حتّی خدایش اشک می بارَد
این زیارت های عاشوراییِ در سُجده غم دارد
مرثیه از ابتدا تا انتهایش، اشک می بارَد
دست هایم هر شب از "اَمّن یُجیب" َش لرز می گیرد
آتشِ در سینه ام بر تکّه هایش اشک می بارَد
شمع ها در چَشم هایم، قطره قطره ذوب می گَردَد
شمع حتّی در غمش تا پیشِ پایش، اشک می بارَد

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب معراج خون

 

مطالب مرتبط: محرم, امام حسین, شعر برای امام حسین, عاشورا, شعر مذهبی،امام حسین, اربعین حسینی, امام حسین،سوگواران،امام حسین, شعر در مورد کربلا, شهادت امام حسین, کربلا ،حدیث کسا, حدیث شریف کسا, آمنه نقدی پور, شعرمذهبی, نقدی پور،امام حسین, اربعین حسینی, کتاب معراج خون , آمنه نقدی پور , شهدای کربلا , امام حسین

حدیث شریف کسا(معراج خون)

 

شعر حدیث شریف کسا(حضرت محمد)

حدیث شریف کسا

مجلسِ اُنسی ست در این خانه، دلدارم کجاست؟

میهمانِ خانه می گوید، خریدارم کجاست؟
جمعِ خوبان جمع، در زیرِ عبای حیدری
مستِ عشقی ذوالجلالی گفت: خَمّارم کجاست؟
ساقی اش زهرا، محمّد با حسین است و علی
از حسن در جمعِ خوبان، دیده بردارم کجاست؟
مصطفی با خاندانِ پاکِ عترت در حضور
شاهدِ قدسی این مجموعِ گلزارم کجاست؟
جبرئیل آمد به اذن ِو اشتیاق ذوالجلال
با تحیّت گفت: جانا خانه ی یارم کجاست؟
"تأذنُ لی یا رسول الله اَدخل جَمعَکُم"
در طلب جبریل پیکِ حق نگه دارم کجاست؟
خوا نْد جبریل آیه ی تطهیر را بر جمعشان
عصمتِ بی انتها اینجاست، عَیّارم کجاست؟
"اِذهَب عَنهُم رِجسَ طَهِّرهُم اِلهی اَهلَنی"
مصطفی دیباچه ی پاکیست، تومارم کجاست
عصمتِ زهرا، که عِرضِ کائنات است و زمین
آبرویش صد غزل، دیوانِ اشعارم کجاست؟
کافری هوشیار، مست از عشق شد بی پرده گفت:
فاطمه نیکوترین زن هاست، انکارم کجاست؟
قبله ی تقوایشان از لیلة الکفری گذشت
کافری مؤمن شد و می گفت: زنهارم کجاست؟
مهر او آبِ بهشت است و زمین کابینِ او
غصب شد مهریه ی زهرا، علمدارم کجاست؟
ما نمک پروردگانِ مهرِ زهرا در زمین
زنده از مهرش به لب داریم، دَیّارم کجاست؟
خانه یعنی مهرِ زهرا ، دلبرش یعنی حسین
دورِ این کاشانه باید گشت، سیّارم کجاست؟

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب معراج خون

 

برچسب ها: آمنه نقدی پور, وبلاگ آمنه نقدی پور, حدیث شریف کسا, شعر مذهبی, حدیث شریف کسا, حدیث کسا, شعر درباره امام حسین, حضرت زهرا